Het zijn hoopvolle woorden die hier klinken. Ze gaan over een schitterend licht dat helder schijnt. En haast als vanzelf gaan mijn gedachten naar Christus, die zichzelf het licht voor de wereld noemt. Maar wat me ook heel sterk treft, is dat er weer in alle eerlijkheid woorden wordt gegeven aan de duisternis die ons leven kan beheersen. De ene keer is dat de duisternis van falen en mislukking, van zonde en schuld. De andere keer is dat het donker van pijn en verdriet, verlatenheid en angst. Maar juist dan, juist als we ronddolen en ons verdwaald voelen, juist dan kunnen we oog krijgen voor het heldere licht dat schijnt. Wie woont in het donker, loopt de kans het licht te zien, meer misschien wel dan wie woont in het licht.