Soms vragen christenen zich wel eens af: ben ik wel een goede gelovige als ik me zo verdrietig en neerslachtig voel? Klopt het wel dat ik de vreugde van het geloof niet ervaar nu mijn leven door zo’n donker dal gaat? Moet ik niet sterker leren zijn in mijn geloof? Vertrouw ik wel genoeg op de heilige Geest? Dat zijn de vragen van iemand die zich voelt als een riet dat is geknakt, of als een vlammetje dat bijna dooft. Wat doet de Heer daarmee? Vragen stellen? Over waarom je geknakt bent en niet rechterop staat? Over waarom je bijna uitgaat en niet feller brandt? Nee! Heel eenvoudig en bevrijdend staat het er: hij breekt je niet af als je geknakt bent, hij dooft je niet als je kwijnt. Hij is er eenvoudigweg voor je. Vol ontferming.