‘Visie,
wat is dat nu weer voor modieus woord?’ Je zou visie ook zo kunnen omschrijven:
dat wat we als gemeente echt belangrijk vinden! Het gaat bij visie-vorming niet
om het volgen van een modieuze trend, maar om het bezig zijn met de vraag:
‘Waarin ligt de kern van ons kerk-zijn? Waarvan zeggen we als gemeente van de
Here Jezus Christus: dit is écht belangrijk?’
Mijn persoonlijke visie
Zelf laat ik me sinds twee jaar in mijn werk als predikant
ook sterk leiden door een visie die richting geeft aan mijn taken. Ik heb
inmiddels gemerkt hoe belangrijk dat is. Want ook in het predikantswerk kan het
een enorm gevaar zijn dat je maar doet wat je hand vindt om te doen. Daardoor
verbrokkelt het werk in hoge mate en zit er ook geen lijn in. Visie hebben
betekent voor mij dat je onder woorden brengt wat voor jou zonder meer het
allerbelangrijkste is in je werk: ‘Hier gaat het om en hier ga ik voor!’
In mijn predikantschap (ik noem het ook wel ‘bediening’,
omdat dat wat breder is, minder geconcentreerd alleen op de kerk waar ik als
predikant aan verbonden ben) vat ik die visie allereerst samen in twee C’s:
Christus Centraal! Ik geloof van harte dat ik in al mijn werk (preken, kerkdiensten,
catechisaties, pastorale bezoeken etc.) mensen moet laten zien wie Jezus is en
wat Hij voor ons persoonlijk en voor ons allemaal samen betekent. Deze twee C’s
vul ik aan met de ene B: Bidden! In de Catechismus staat het al eeuwenlang:
‘het gebed is het voornaamste in de dankbaarheid die God van ons eist.’ Maar
hoe concreet en hoe waar is dat in mijn leven en in het leven van de gemeente?
Ik geloof dat het enorm belangrijk is om te leren bidden (een levenslang,
intensief proces) en om steeds dieper te beseffen dat bidden echt krachtig is
als we het verwachtingsvol en in geloof doen.
Bij deze ene B en de twee C’s komen vervolgens de drie G’s
die de drie relaties laten zien waarin ik als christen sta: gemeenschap met God
(we mogen leven van de genade), gemeenschap met elkaar (we worden
geroepen om de gemeenschap der heiligen steeds meer vorm te geven en te
beleven en gemeenschap naar buiten (op basis van de eerste twee G’s kunnen we
als aanstekelijke christenen een getuigenis laten zien van wat het betekent
om Christus te kennen).
Gemeentevisie
Een persoonlijke visie is natuurlijk nog geen gemeentevisie.
Het is ook erg belangrijk dat zo’n visie ontstaat en vorm krijgt in een samenspel van kerkenraad, predikant en
gemeente. Wat mij betreft zouden we er
daarom in de komende tijd ook aan kunnen werken om de drie G’s inhoudelijk
(weer) helder voor de aandacht te krijgen en uit te breiden c.q. te verdiepen
met de twee C’s en de ene B.
Functie van visie
Een
gemeentevisie zou volgens mij het centrale uitgangspunt moeten zijn waaraan we
als gemeente – en als kerkenraad die geestelijk leiding geeft aan de gemeente –
al onze activiteiten en besluiten willen koppelen. Steeds is de vraag die
expliciet gesteld moet worden, bij elke activiteit en bij elke beslissing: Op
welke wijze draagt deze activiteit of deze beslissing er aan bij dat we als
gemeente(leden) groeien in relatie tot één of meer aspecten van onze visie?
Op deze wijze geeft de gemeentevisie houvast (anker) en richting (kompas)
aan het leven en denken in de gemeente van Jezus Christus. Tegelijk
functioneert de visie ook als een spiegel waarin we kunnen kijken om
onszelf als gemeente te onderzoeken.
Visie
heeft de neiging om ‘weg te lekken’: je vergeet heel snel, opgeslokt door de
vele dingen die op je weg komen, waar het ook al weer om ging. Daarom is het
enorm belangrijk om regelmatig tijd vrij te maken om als kerkenraad de visie
weer toe te eigenen. Ook is het van groot belang de visie steeds weer met de
gemeente te communiceren. Een visie is pas echt eigen geworden aan een gemeente
als alle leden (vanaf laten we zeggen 12 jaar) in staat zijn het goede antwoord
te geven op de vraag: ‘Waar staan wij als gemeente voor en waar gaan wij als
gemeente voor?’ Wat mij betreft dus: voor de drie G’s, de twee C’s en de ene B:
We willen een Biddende gemeente zijn! We willen een gemeente zijn die in
alles Christus Centraal stelt. We willen een gemeente zijn die
steeds meer leert leven van Gods Genade (G1) en die steeds meer de Gemeenschap
der heiligen vorm geeft en beleeft (G2), om zo naar buiten toe te kunnen Getuigen
van Christus die mensenlevens verlost en verandert (G3)!
Nu
vraag ik nog speciaal aandacht voor de twee C’s: Christus Centraal! Regelmatig
vragen mensen aan mij: ‘Moet Gód niet centraal staan?’ ‘Waarom richt je je zo
eenzijdig op Christus?’ ‘Verdwijnen de Vader en de Geest dan niet te veel uit
beeld?’
Ik
vind het erg plezierig dat deze vragen in alle openheid en eerlijkheid worden
gesteld. Want ik wil heel graag dat we samen een ‘denkproces’ ingaan rond de
vraag: ‘Waar gaat het in de kerk nu om?’ En ik geloof dat het heel belangrijk
is om die vraag nog iets anders te stellen: ‘Om Wie gaat het in de kerk?’ Het
antwoord op die vraag moeten we ons opnieuw toe-eigenen. U weet allemaal wel
dat er in onze kerken veel in beweging is, en dat er veel onrust en bezorgdheid
is. En juist als alles in beweging is, is het zo ontzettend belangrijk om een
Ankerpunt te hebben, een plek, of liever: een Persoon, bij wie je tot rust kunt
komen. De bijbel wijst ons Christus aan als Degene bij wie we rust en
zekerheid, maar ook eenheid en groei mogen vinden.
Mee
tegen die achtergrond hebben de twee C’s een cruciale plaats in de ‘visie’:
Christus Centraal. Nu is het inderdaad ook heel belangrijk om Christus niet
‘los te maken’ uit de Drie-eenheid. Daarom wil ik de twee C’s al direct
uitdiepen door het zo te zeggen:
Christus
Centraal,
tot
eer van God de Vader,
in
de kracht van de heilige Geest!
In
dit trinitarische kader staat dus de uitdrukking ‘Christus Centraal’. Juist
door onze ogen en onze harten steeds op Christus Jezus te richten, eren we God
de Vader! En vanaf het begin moet dat gedragen worden door het besef dat we het
niet zelf kunnen, maar alleen in de kracht van de Geest van de Vader en de Zoon
uitgaat!
Een
heel belangrijk bijbelwoord hierbij, waarin de centrale plaats van Christus tot
uitdrukking komt, is Filippenzen 2 vers 9 tot 11: ‘Daarom heeft God Hem
(Christus) uitermate verhoogd en Hem de naam boven alle naam
geschonken, opdat in de naam van Jezus, zich alle knie zou buigen van
hen, die in de hemel en die op de aarde en die onder de aarde zijn, en alle
tong zou belijden: Jezus Christus is Here, tot eer van God de Vader!’
Van
harte hoop ik dat u mee wilt denken over ‘visie’: wat we als gemeente echt
belangrijk vinden. En laten we bidden of de Geest van Christus onze gedachten
wil leiden (Filippenzen 1:9-10a): ‘Geef dat onze liefde steeds meer
overvloedig mag zijn in helder inzicht en alle fijngevoeligheid, om te
onderscheiden, waarop het aankomt.’
ds.
Jos Douma
De
ene B, de twee C’s en de drie G’s. Zo wil ik de visie samenvatten van waaruit
ik zelf mijn werk als predikant doe. En tegelijk hoop ik dat deze visie door
heel de gemeente gedeeld gaat worden. Dat we samen zeggen: Dit is wat we echt
belangrijk vinden! Hier staan we voor! En hier gaan we voor!
Verlangens
Een
visie is niet minder en niet meer dan een concreet geformuleerd verlangen dat
we als gemeente hebben. Veel gemeenten zijn daarmee bezig. Zo las ik in een
ander plaatselijk kerkblad over een kerkenraad die een hele dag gewijd heeft
aan visievorming. In een verslag daarvan, werd onder andere het volgende
gezegd: ‘Wat is het doel van Gods gemeente? Natuurlijk, zullen veel mensen
zeggen, is dat het houden van kerkdiensten, het bezoekwerk, catechese, de
diakonia, het evangeliseren enz. We volgen daarin vaak een
overlevingsstrategie.’
En
dat is, denk ik, wel herkenbaar: we doen de dingen waarvan we vinden dat ze
belangrijk zijn en dat ze door moeten gaan. Maar kun je nu zeggen dat het ons
diepste verlangen is dat er, bijvoorbeeld, elke zondag twee kerkdiensten worden
gehouden? Natuurlijk vinden we de kerkdiensten belangrijk, alleen ze vormen
geen doel op zich. Ze zijn een middel. Een onmisbaar (!) middel om
dieperliggende verlangens in vervulling te zien gaan.
In
de visie van een gemeente gaat het nu precies om die dieperliggende verlangens.
Verlangens overigens die gevoed worden door het luisteren naar Gods Woord. In
het onder woorden brengen van de visie is het dus ook belangrijk om dat
verlangen voelbaar te maken: dit is wat we echt heel graag willen, omdat we
geloven dat God het van ons vraagt.
B
Wij willen een Biddende
gemeente zijn!
CC
Wij willen een gemeente
zijn die in alles Christus Centraal stelt!
GGG
Wij willen een gemeente
zijn die steeds meer leert leven van Gods Genade, en die steeds meer de
Gemeenschap der heiligen vorm geeft en beleeft, om zo naar buiten toe te kunnen
Getuigen van Christus die mensenlevens verlost en verandert!
Persoonlijk
toepassen
Dat
is in het kort de visie waar ik zelf in elk geval enthousiast kan worden (en
ook steeds weer daadwerkelijk word). En ik probeer dat dan ook allereerst toe te
passen in mijn eigen leven. Ik zou zo graag steeds meer een bidder willen zijn:
iemand die tijd vrijmaakt om bij de Here te vertoeven. Ik zou zo graag iemand
willen zijn in wiens leven Christus echt helemaal centraal staat, zodat ik ook
steeds meer op Hem ga lijken. Ik wil zo graag groeien in de genade van God en
me erover leren verwonderen, telkens als nieuw, dat God het initiatief neemt en
mij uit genade aankijkt en aanspreekt (ik ben een ‘geliefd kind’!) in zijn
verbond. Ik wil graag concreet vorm geven aan de gemeenschap die ik mag
ontvangen in de kerk van Jezus Christus door liefdevolle aandacht te hebben
voor mijn broeders en zusters. Ik wil graag dat ik vanuit deze basis ook aan
hen die Christus (nog) niet kennen kan laten zien en merken en horen dat het
geweldig is om Christus te volgen.
Driemaal
G
Deze
keer wil ik iets meer zeggen over de drie G’s. In deze drie G’s gaat het er
uiteindelijk om zichtbaar te maken in welke drie relaties we als gemeente
leven:
De
relatie met God (ook wel: Boven)
De
relatie met elkaar (ook wel: Binnen)
De
relatie met de wereld (ook wel: Buiten)
Je
kunt deze drie relaties op verschillende manieren benoemen. Zelf vind ik het
belangrijk om woorden te gebruiken die bijbels zijn en die ook ruimte bieden
voor een diepere (theologische) doordenking: Genade, Gemeenschap, Getuigenis.
Genade
Bij
Genade kunnen we allereerst denken aan God die altijd als Eerste naar ons
toekomt. Hij heeft met de gelovigen en hun kinderen een genadeverbond. Genade
maakt ook duidelijk dat we altijd eerst aangewezen zijn op ontvangen. Juist als
we nadenken over gemeenteopbouw, geestelijke groei en bijvoorbeeld
visievorming, kun je snel het gevaar lopen op een activistische manier te gaan
denken. Het woord Genade bewaart ons daarvoor en herinnert ons er telkens weer
aan omdat het zo’n prominente plek in de visie heeft.
Gemeenschap
Bij
Gemeenschap gaan onze gedachten al heel snel in de richting van de ‘gemeenschap
der heiligen’. God gaat niet om met individuen, nee, Hij verbindt in zijn Zoon mensen
aan elkaar die samen Christus willen volgen. Dat is essentieel voor
gemeente-zijn: de gezamenlijkheid, het naar elkaar omzien, het elkaar meenemen
achter Jezus aan, het elkaar bemoedigen en troosten en vermanen en vasthouden.
Deze gemeenschap onder gelovigen mag een spiegelbeeld zijn van de gemeenschap
die er in God is. Want onze God is drie-enig: Vader, Zoon en Geest.
Getuigenis
Het
bijbelse woord Getuigenis brengt ons in de sfeer van het openlijk uitkomen voor
Christus. Daar zit een meer juridische kant aan: ‘Er is echt maar één Weg ten
leven, en dat is Jezus Christus!’ En er zit ook een heel duidelijk persoonlijke
kant aan: ‘Ik ben gegrepen door Christus en wil niets liever dat ook jij
Christus leert kennen.’ Dat is getuigen: zeggen dat Christus Jezus waarlijk is
opgestaan, en vertellen dat Hij het grootste geluk in jouw leven is. En dat is
wat we ook als gemeente moeten willen: we bestaan uiteindelijk niet voor
onszelf, maar we bestaan om in de wereld te getuigen van de hoop die er is in
de Zoon van God.
Missionair
In
het hierboven al genoemde kerkblad staat daar dit over: ‘Wat zegt de bijbel?
Het doel van het gemeente-zijn blijkt niet binnenshuis te liggen, maar buíten
de kerkmuren. Hij wijst erop dat Jezus’ werk hier op aarde gericht was op het redden
van mensen, zondaren. Vervolgens citeert hij de teksten uit Mattheüs 28:10 en
Handelingen 1:8 waarin Jezus bevel geeft tot verkondiging van het evangelie en
het getuige zijn. Christus is naar de hemel gegaan maar is nog bij ons in het
Woord en woont in het midden van Zijn gemeente. De gemeente is Gods instrument
om in de naam van Christus de boodschap van verzoening en redding te
verkondigen. Daarbij is het interne kerkelijke gebeuren niet onbelangrijk,
integendeel. Daar wordt de gemeente gebouwd om het doel te bereiken. Het grote
doel dat mensen worden behouden moet alles bepalen. Jezus heeft er alles voor
over gehad!’
G1
+ G2 = G3
Tenslotte
is het voor deze keer nog zinvol om te laten zien dat de drie G’s niet zonder
meer naast elkaar staan. Met name in onze zusterkerk in Enkhuizen wordt daar,
onder leiding van ds. Ton de Ruiter, sterk de nadruk op gelegd. Als we als
gemeente van Christus werkelijk van Genade leven (relatie met God) en werkelijk
een liefdevolle Gemeenschap vormen (relatie met elkaar) dan kan het niet anders
of we krijgen uitstraling naar buiten toe! Je zou het ook zo kunnen zeggen:
Groei
in Genade + Groei in Gemeenschap = Groei in Getuigenis!
Dat
betekent dus concreet dat we in ons verlangen naar groei in Gemeenschap (dat lijkt
in onze gemeente een punt te zijn waar we echt veel aandacht aan moeten
besteden) uiteindelijk ook de groei in Getuigenis op het oog hebben. Een
missionaire gemeente is geen gemeente die alle energie investeert in
activiteiten naar buiten toe (terwijl er binnen misschien wel een gebrek is aan
gemeenschap en aan beleefd en gedeeld geloof), maar een gemeente die investeert
in Groei in zowel Genade als Gemeenschap met als uiteindelijke doel: een
lichtend licht te zijn in de omgeving waar we van God een plek hebben gekregen.
‘Hart voor Haarlem’ dus.
ds.
Jos Douma
Wanneer
is een ‘visie’ eigen aan de gemeente? Als alle gemeenteleden vanaf laten we
zeggen twaalf jaar die visie zonder moeite kunnen verwoorden als hun gevraagd
wordt: ‘Wat vinden jullie als gemeente nu echt belangrijk?’ En dit is dan het
antwoord: de ene B, de twee C’s en de drie G’s, want:
Wij
willen een Biddende gemeente zijn!
Wij
willen een gemeente zijn die in alles Christus Centraal stelt!
Wij
willen een gemeente zijn die steeds meer leert leven van Gods Genade, en
die steeds meer de Gemeenschap der heiligen vorm geeft en beleeft, om zo
naar buiten toe te kunnen Getuigen van Christus die mensenlevens verlost
en verandert!
Zo
liggen er achter de zes letters dus een aantal zinnen. Maar achter die zinnen
zit ook weer een heel verhaal. Het zijn geen kreten. En we moeten met elkaar
ook oppassen dat het geen kreten worden. Want dan schiet het bezig zijn met
visie zijn doel voorbij. Het gaat erom dat we met elkaar ook de bijbelse en
confessionele achtergronden van de visie steeds in beeld houden en krijgen. In
het vorige Kerkblad heb ik al iets meer verteld over de drie G’s: Genade,
Gemeenschap en Getuigenis. Deze keer wil ik wat achtergronden laten zien van de
ene B en de twee C’s.
Bijbelse
basis voor bidden
Dat
bidden ongelooflijk belangrijk is, zeggen we allereerst op basis van Gods
Woord. Want in de bijbel neemt het bidden een heel belangrijke plaats in. Er
wordt veel gezegd over bidden, en we vinden er veel gebeden. Ook in het
onderwijs van Jezus vormt het bidden een belangrijk thema. Enkele belangrijke
bijbelteksten over bidden zijn:
‘Toen
begon men de naam des Heren aan te roepen’ (Genesis 4:20).
‘Van
Uwentwege zegt mijn hart: Zoekt mijn aangezicht’ (Psalm 27:8).
‘Ik
heb de Here lief, want Hij hoort naar mijn stem, mijn smekingen. Want Hij heeft
zijn oor tot mij geneigd, daarom zal ik mijn leven lang (tot Hem) roepen’
(Psalm 116:1-2).
‘Here,
leer ons bidden’ (Lucas 11:1).
‘Bidt
en u zal gegeven worden’ (Matteüs 7:7).
‘Indien
gij Mij iets vraagt in mijn naam, ik zal het doen’ (Johannes 14:14).
‘Bidt
met aanhoudend bidden en smeken bij elke gelegenheid in de Geest’ (Efeziërs
6:18)
‘Verblijdt
u te allen tijde, bidt zonder ophouden, dankt onder alles, want dat is de wil
Gods in Christus Jezus ten opzichte van u’ (1 Tessalonicenzen 5:16-18).
‘Indien
iemand van u in wijsheid tekort schiet, dan bidde hij God daarom, die aan allen
geeft, eenvoudigweg en zonder verwijt. Maar hij moet bidden in geloof, in geen
enkel opzicht twijfelende’ (Jakobus 1:5-6).
‘En
indien wij weten, dat Hij ons verhoort, wat wij ook bidden, weten wij, dat wij
de beden verkregen hebben, die wij van Hem gebeden hebben’ (1 Johannes 5:15).
En
zo zouden we nog heel lang kunnen doorgaan!
Gebeden
in de bijbel
In
de bijbel zelf zijn ook heel veel gebeden te vinden. Het hele Psalmenboek
bijvoorbeeld wordt wel het ‘gebedsboek van de bijbel’ genoemd. Verder vinden we
er: het gebed van Salomo, het gebed van Jona, het Onze Vader, het
hogepriesterlijk gebed van Jezus, de gebeden en dankzeggingen in de brieven van
Paulus enzovoort enzovoort. Wat zou het waardevol zijn om bijvoorbeeld in
verenigingsverband eens een serie avonden te wijden aan deze vraag: ‘Hoe
spreekt de bijbel over het gebed?’
De
belijdenis over bidden
Bij
dit element van de gemeentevisie mogen we ook niet vergeten wat de Heidelbergse
Catechismus zeer overtuigd en beslist zegt: ‘Het gebed is het voornaamste in
de dankbaarheid die God van ons eist. God wil zijn genade en zijn heilige Geest
alleen geven aan hen die van harte en zonder ophouden Hem daarom bidden en
daarvoor danken’ (antwoord 116). Dat is zeer radicaal, en ik denk dat het
een leven lang kost om de waarheid en de werkelijkheid van deze woorden je toe
te eigenen.
Christus
Centraal
Al
eerder heb ik al iets geschreven over de uitspraak dat Christus centraal moet
staan. Ik heb toen gezegd dat je die uitspraak in het licht van de Drie-eenheid
moet horen:
Christus
Centraal,
tot
eer van God de Vader,
in
de kracht van de Heilige Geest!
Toch
wil ik nu nog een keer benadrukken hoezeer in het Nieuwe Testament Jezus
Christus Zelf voortdurend wordt aangewezen als het centrum van ons geloof. We
belijden ook niet voor niets ons christelijke geloof. Het is Christus
die voor ons geloof alle verschil maakt (en dat zal ook in gesprekken met
bijvoorbeeld aanhangers van de Islam duidelijk worden). Alles draait om
Christus. Alles gaat om Hem in al zijn heerlijkheid en volheid.
Paulus
over Christus
Een
zeer centrale tekst uit het Nieuwe Testament is dit woord van de apostel
Paulus: ‘Ik had niet besloten onder u iets te weten dan Jezus Christus en die
gekruisigd’ (1 Korintiërs 2:2). In zijn brieven wordt vaker duidelijk dat de
Persoon van Christus absoluut het centrum vormt van zijn eigen leven en van
zijn verkondiging. Een aantal bijbelteksten die dat illustreren zijn:
‘Wij
prediken Christus, de kracht Gods en de wijsheid Gods’ (1 Korintiërs 1:24).
‘Wij
prediken niet onszelf, maar Christus Jezus als Here, en onszelf als uw dienaren
om Jezus’ wil. Want de God, die gesproken heeft: Licht schijne uit het duister,
heeft het doen schijnen in onze harten, om ons te verlichten met de kennis der
heerlijkheid Gods in het aangezicht van Christus’ (2 Korintiërs 4:5-6).
‘Wij
mogen het geheimenis Gods kennen, Christus, in wie al de schatten der wijsheid
en kennis verborgen zijn’ (Kolossenzen 2:3).
Jezus
over Zichzelf
Zelf
zegt Jezus: ‘Wie in Mij blijft, gelijk Ik in hem, die draagt veel vrucht, want
zonder Mij kunt gij niets doen’ (Johannes 15:5). Op een zeer exclusieve manier
bindt Hij iedereen aan zijn Persoon: ‘Komt tot Mij, allen die vermoeid en
belast zijt, en ik zal u rust geven’ (Matteüs 11:28). Dat kan Hij zeggen omdat
even hiervoor staat: ‘Alle dingen zijn Mij overgegeven door mijn Vader’
(Matteüs 11:27). Alle dingen! Ook zegt Hij: ‘Ik ben de weg, de waarheid en het
leven; niemand komt tot de Vader dan door Mij’ (Johannes 14:16). En Paulus
schrijft: ‘Christus is het beeld van de onzichtbare God’ (Kolossenzen 1:15).
Middelpunt
Deze
en vele, vele andere Schriftplaatsen maken duidelijk dat er maar één is die in
het middelpunt staat van Gods
openbaring in de Heilige Schrift en in het leven van zijn volgelingen: onze Here
Jezus Christus, die gekruisigd werd om onze zonden en die is opgestaan om onze
rechtvaardiging! Daarom zet onze Heidelbergse Catechismus ook bij Hem in, want
de Catechismus is zeer christocentrisch! Want wat is onze enige troost in leven
en sterven, wat ons hoogste geluk? ‘Dat ik het eigendom ben van mijn trouwe
Heiland Jezus Christus!’ En hoor de exclusiviteit in antwoord 29 en 30: ‘Jezus
verlost ons van al onze zonden en er is bij niemand ander enig behoud te zoeken
en te vinden.’ ‘Want één van beide: ňf Jezus is geen volkomen Verlosser ňf zij
die deze Verlosser met waar geloof aannemen, moeten alles in Hem hebben wat
voor hun behoud nodig is.’ En als u nu eens erbij neemt artikel 26 van de
Nederlandse Geloofsbelijdenis en ontdekt hoe verheven daar over de
uitnemendheid van onze Heiland wordt gesproken...
Een
‘Christus Centraal’-gemeente
Wat
betekent het nu dat we zeggen: ‘Wij willen een gemeente zijn die in alles
Christus Centraal stelt’? Dat we er samen naar verlangen om steeds meer te
ontdekken hoe onmisbaar, uniek, verheven, heerlijk en uitnemend de Zoon van God
is. En dat we steeds meer ontdekken dat het echt waar is dat we alles wat we
nodig hebben in Hem vinden!
ds.
Jos Douma